Prixels……vakantie door Gio Buschman

                                                Vakantie

Bij de meesten van ons prijkt hij bovenaan op het vakantielijstje, ruimschoots boven de Kukident en zonnebrandcreme: de Camera. Met alles-d’r-op-en-d’r-aan: lenzen, batterijoplader, kabeltjes, statief.  Dat is geen vakantie-uitrusting, dat  lijkt meer een expeditie . Is dat niet een beetje tegenstrijdig ?   Je gaat toch op vakantie om eens lekker NIETS te doen? Hoe valt dat te rijmen? Fotograferen op vakantie: met “voorbedachten rade”,  een “plan van aanpak” ? Kan zo’n opdracht aan jezelf werkelijk ontspannend  zijn, het doel van iedere  vakantie?  Die druk om thuis te komen met een fraaie collectie beelden van de natuurverschijnselen of culturele uitspattingen van het gebied van je dromen ?  Zijn exotische bewoners, hun  ( altijd  “pittoreske”)  markten met hun bizarre  eetwaren en snuisterijen. Om het resultaat  te tonen in een fraaie AV-presentatie,  de digitale  vervanger van de gevreesde dia-avondjes ? Of laat je het maar gebeuren,  los uit de pols kieken, van de kinderen bij het zwembad tot die leuke buurvrouw van tent 57, ook bij het zwembad. Wat is kieken op vakantie meer dan kijken? Is wat je  hebt gevoeld en ervaren wat je terugziet op je scherm of prints? Wat laat je weg en wat wil je vastleggen om te kunnen delen met de thuisblijvers of de fotoclub,  dat bijzondere gevoel, die herinnering die je juist daar aan hebt? En wie kiekt de fotograaf zelf : camera op de buik, de lens naar voren gericht , tot schrik van de exotische bewoners . En als hij of zij in beeld komt als toerist/cameraman of – vrouw : ben ik dat in die malle bermuda en dat geinige petje, roodverbrand en in kennelijke staat…? Die foto’s nemen anderen weer mee naar huis om aan te tonen hoe “gezellig” het daar was, het oer- Hollandse criterium voor een geslaagde zomer. Je moet er soms niet aan denken…Wat doen we onszelf aan? De oplossing lijkt helder: laat hem thuis,  die kwetsbare, veeleisende dwingeland met zijn gevoeligheid voor  overvallers en vocht, en geniet op je gemakje.  Leg alles vast op je eigen levende harde schijf, waar het zich aanpast aan wat jij je WILT herinneren, volgens je eigen criteria. Of wil je perse vroeg op voor die onvergetelijke zonsopgang, dat duizelingwekkende uitzicht en die eeuwenoude kunstschatten?  Zo niet, doe dan zoals mijn moeder: koop op elke toeristische plek de mooiste ansichtkaarten, en dan : thuis op de bank op een grauwe winterse dag: inplakken en genieten maar !

GIO