Prixels 2, verhaaltjes van Gio Buschman

Prixels   2

                                                       Model

 

Wij tellen in onze club relatief weinig leden die vaak en expliciet mensen fotograferen, laat staan ( liggen ) blote mensen.
Dat is waarschijnlijk toch een beetje  “dichtbij” en de suggestie van oh-la-la.
Toegegeven, ook ik neem onze slaapkamerkiekjes  liever niet mee naar de club en ook ik denk niet , wanneer ik voor de spiegel  sta :  zo moet de Schepper het ooit bedoeld hebben….
Ja,  wie voelt zich gewoon op z’n gemak met een camera op zich gericht?
Of  voor de alleenstaanden en  – liggenden : in een ongemakkelijk pas-de-deux met statief en zelfontspanner?
Want het beschikken (zelf of van een geliefde of model ) over niet alleen edele, maar ook fraaie delen is nog iets anders dan ze ook laten zien op de forumavonden.
Hoe dan toch de / het  mens in beeld te zetten zonder dat het een peepshow wordt ?  Moet het wel  “mooi” zijn en wat is dat dan?
Toegegeven: wie een glad en soepel lijf heeft, kan daarmee moeiteloos scoren in onze op perfectie gerichte beeld van de mens.
Ben je gezegend  met de juiste maten dan ben je blijkbaar het fotograferen waard.
Hevig kippenvel, tekenen van ouderdom  of een huidaandoening, ook al heeft die een fraaie Latijns naam, zijn naar onze maatstaven  niet “esthetisch” . En strijklicht  op ietsje te forse welvingen, overdadig haar en rimpels niet “strak”.
Maar is dat de enige norm? Heeft ook “oud” en “niet-volmaakt” niet zo z’n eigen charme? De sporen die het leven en een mix van genen op of in het lijf heeft aangebracht?
Waarom wel een oude veerpont of kerktoren kieken  maar niet je oude (schoon)vader of – moeder? Is dit soort fotografie, mits respectvol in beeld gebracht, juist niet door de suggestie en een knipoog naar het perfecte, een beetje aandoenlijk, met een eigen uitstraling en misschien zelfs een beetje spannend?
Van lachrimpels tot jubeltenen en van flaporen tot wipneus.
Dus vooruit : op de eerstvolgende zomerse dag naar de hei! Voor een 1-2-tje met je favoriete clublid of een dejeuner-sur-l’herbe met opa en oma, buurman en -vrouw, de melkboer, je nicht (hoogzwanger) en meneer pastoor (idem) en vage maar vooral spontane kennissen, luchtig gekleed en met wat sterks voor de stemming.
En laat ‘m snorren die camera. Of zit ware schoonheid alleen van binnen ?     Nou dan.

GIO

Gio Buschman stelt het op prijs als er gereageerd wordt op zijn prixels. Het emailadres is Giobuschman@hotmail.com