Prixels nr 7 Spiegeltje
” Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is de mooiste van het land? ” Het is de bekende zin uit Sneeuwwitje, zoals in de Nederlandse variatie van het bekende, wat oubollige sprookje, levend gehouden in talloze kinderboeken, sprookjesfilms en in de Efteling. Het rijmt ook zo lekker dat iedere peuter het direct herkent en feilloos kan opdreunen Maar een spiegeltje is voor een serieuze fotograaf – amateur en prof – een onmisbaar en geraffineerd stukje techniek in zijn of haar camera met de aanduiding “spiegelreflex”, geheimtaal voor: “het echte werk”. Zat de spiegel oorspronkelijk elegant onzichtbaar verborgen in camera’s die iets hadden van een doosje, nu verleent zij* al generaties lang de naar haar vernoemde camera’s haar omvang en rondingen, die behalve voor een betere “greep” nergens goed voor zijn. De techniek van het spiegeltje is een beproefd mechaniekje dat de fotograaf mogelijk maakt in een blik het beeld te beoordelen en te ontspannen . Met een klik, dat unieke bijna erotische geluidje dat de fotograaf bij de daad vergezelt: het is gebeurd, en het spiegeltje herneemt haar positie, opgevouwen in haar donkere behuizing. Maar haar dagen zijn geteld. Zij wordt in toenemende mate gezien als een sta – in – de – weg. Haar omvang en vormen zijn de ontwerpers van nu een doorn in het fotografisch oog. Sterker nog: na vele jaren trouwe dienst is zij sinds kort overbodig geworden, afgeschreven, nutteloos verklaard met haar ingewikkelde bewegingen. De snelle fotograaf van nu kan makkelijk zonder. Weg met het spiegeltje ! In de zucht naar steeds platter en lichter moet zij haar meerdere erkennen in de digitale camera die het licht direct binnen laat op de sensor, koud, gevoelloos, maar effectief. Het spiegeltje is uit en komt niet meer terug. De camera’s houden nog wel vaak hun kenmerkende rondingen, maar dat is maar schijn, want er is ruimte zat voor een simpel printplaatje dat alles kan. Of is het een eerbetoon aan haar historische plekje in het hart van de camera? Maar er is iets merkwaardigs aan de hand. Hoor ze “klikken”, kunstmatig, digitaal, al die ragfijne, ultradunne cameraatjes en mobieltjes zonder spiegeltje: dat kenmerkende geluid, wat blikkerig en met een zwaar oosters accent, maar onmiskenbaar. We kunnen haar eigenlijk niet missen. Dus iedere keer als we de ontspanner indrukken is ze is er toch heel even bij met een goedkeurend : “klik”.
GIO * hij/zij